Van sommige dingen weet je al van tevoren dat het een slecht idee is. Niet zomaar een slecht idee, een heel slecht idee. 2e paasdag naar de IKEA gaan is niet eens een heel slecht idee, het is gewoon zelfmoord. En het dan toch doen, wetende dat dit je lot zal zijn is ehh…nou ja ik denk niet dat er een woord voor die domheid is.
Maar toch! Het doel was in eerste instantie heel onschuldig. Gewoon, nog even kijken naar de bank die ik wellicht wilde kopen. De bank zat lekker, toch maar even informeren naar de bezorgkosten. Die bleken 90 euro te zijn, aldus een IKEA-medewerker met een weelderige haardos. Dat vond ik nogal veel geld voor een bank. De bank werd geleverd in 3 pakketten. Die pakketten zouden zeker niet in Oliver’s Kia passen, maar misschien wel in mijn tijdelijke auto, de Fiat Punto?? Dus, terug naar huis en meten is weten. Het zou net moeten passen…..wat nu??
Uiteindelijk werd het nog 3 keer heen en weer rijden. Idioten uitschelden op de weg, uitgescholden worden om een parkeerplek, in de file staan voor de afslag IKEA en met veel pijn en moeite de dozen in de auto zien te krijgen. Vooral de dozen in de auto krijgen was echt een uitdaging. Gelukkig was Oliver daar veel beter in dan ik. De Fiat Punto werkte ook niet echt mee, want je kan de bank en stoelen net niet helemaal lekker plat krijgen. Maar uiteindelijk paste alles 1 voor 1 er in. De 3 keer rijden waren het wat mij betreft wel waard. De bank staat helaas nu nog in de dozen in mijn berging, maar hopelijk gaan we hem zondag opbouwen!!
Ruim 4 uur later waren we weer thuis, helemaal uitgeblust en blij dat we heelhuids uit dit avontuur waren gekomen. Op de oude bank ploffen voelde ineens minder erg, wetende dat deze snel weg zal zijn!